هدف کلي راهنماي طراحي روسازي مکانيستيک - تجربي(MEPDG)، ارائه ي روش هاي فناوري کنوني به جامعه ي بزرگراه براي طراحي و تجزيه و تحليل ساختارهاي روسازي جديد و بازسازي شده، بر اساس اصول مکانيستيک - تجربي ( M - E) است. اين بدان معنا است که در اين روش طراحي و تجزيه و تحليل، پاسخهاي روسازي (تنشها، کرنش ها، و افت و خيزها) محاسبه شده و از آن پاسخ ها براي محاسبه ي خرابي در طول زمان استفاده مي گردد. اين روش، خرابي هاي تجمعي و آسيب هاي مشاهده شده در روسازي را به صورت تجربي با هم مرتبط مي سازد. اين روش مبتني بر M - E، به صورت نمودار نشان داده شده است. "روش مکانيستيک - تجربي" به صورتي که در اين راهنما استفاده شده است، به اسناد و بسته ي نرم افزاري اشاره دارد (a NCHRP.2007). روش مکانيستيک - تجربي، نشان دهنده ي تغييرات بزرگي است که در روش طراحي روسازي صورت مي گيرد. در اختلاف اساسي بين راهنماي طراحي ساختارهاي روسازي (AASHTO، 1993) و روش مکانيستيک - تجربي، آن است که روش مکانيستيک تجربي، شاخصهاي عملکردي چندگانه را پيش بيني مي کند و بين مصالح، طراحي سازه اي، ساخت و ساز، آب و هوا، ترافيک، و سيستم هاي مديريت روسازي رابطه ي مستقيمي برقرار مي کند.، نمونه هايي از روابط بين اين فعاليت ها، براي مخلوط آسفالت گرم (HMA) و روسازي بتني حاوي سيمان پرتلند (PCC) هستند.
نويسنده | محمودرضا كي منش |
قطع | وزيري |
نوع جلد | شوميز |
زبان | فارسي |
تعداد صفحات | 216 |
نوبت چاپ | 1 |
ابعاد | 165*235 میلیمتر |
وزن | 349 |
سال چاپ | 1398 |
بررسی محصول برای كتاب روش نوين طراحي مكانيستيك تجربي روسازي راه
افزودن نظر شما
تاكنون نظري ثبت نشده است.