درباره ي زندگي و آثار نيچه کتاب هاي بسياري نگاشته اند و در اين يادداشت مختصر به هيچ روي هدف آن نيست که به شرح حال و زندگي اين فيلسوف پرداخته شود. هدف تنها اشاره اي به اهميت انساني، بسيار انساني است، زيرا اين اثر آغاز مرحله اي ديگر از تکامل شخصيت و شيوه ي نگرش اين فيلسوف به عالم هستي است. نيچه نگارش کتاب اول اين اثر را که دربرگيرندهي 9 بخش و 638 پاره است، به سال 1876 شروع کرد و به سال 1878 آن را منتشر ساخت. اين کتاب و کتاب دوم که حاوي «آراء و گفته هاي گوناگون» و «آواره و سايه اش» است، در سال 1886 تجديد چاپ شد و نويسنده بر هر دو کتاب پيشگفتاري جداگانه نگاشت. هر دو پيشگفتار در ترجمه ي حاضر نيز در ابتداي هر کتاب آورده شده است.
بديهي است که براي درک انديشه و فلسفه ي غرب بايد پيشينه ي آن را شناخت، يعني آن راهي را پيمود که از دورهي يونان و روم باستان آغاز مي شود و بعدها با ظهور مسيحيت مدتي تيره و تار ميگردد و در نهايت پس از دوره ي نوزايي و عصر خردورزي و روشن نگري در سدهي نوزدهم به شوپنهاور و نيچه مي رسد. از اين رو نيچه در کتاب انساني، بسيار انساني به مسايل مهم در حوزهي متافيزيک و انديشه هاي مطرح در اروپا مي پردازد و نخستين و واپسين» امور انساني را تحليل مي کند و مي سنجد. شايد نشانه هايي از انديشه هاي اين فيلسوف را در آثار ديگر فيلسوفان نيز بتوان يافت، اما ويژگي اساسي آثار نيچه پيوند ژرف قالب بيان و درونمايه ي اثر است و اين چنين فيلسوف زبان شناس در راه «فلسفيدن با پتک» خويش به گفتاري تندرگونه نياز دارد و ويژگي اصلي تندر نيز فشردگي و قدرت سترگ آن است. از اين رو مي بينيم که بسياري از پاره هاي اين کتاب در قالب گزيده گويي است. گزيده گويي بي ترديد ناب ترين و فشرده ترين و در عين حال قوي ترين شيوهي بيان است و نيچه اين گونه و قالب سخن را به نيکي مي شناسد. براي گزيده گويي نخستين شرط ايجاز است و تنها به آن با تسلط بر زبان مي توان دست يافت و نيچه در اين زمينه استادي کامل است. اين نکته در اين جا ياد شد تا دريابيم که اين شيوهي بيان کار را بر مترجم اثر صدچندان دشوار مي سازد و اگر به گره افکني و ضربهي گره گشاي نويسنده در جمله اي کوتاه توجه کافي نشود، بيشک ترجمه چندان موفق نخواهد بود.
از ديگر سو باور مترجم آن است که افزودن پانوشت ها به رسم معمول گاهي به درک بهتر ياري مي رساند، ولي مانعي بر سر راه مطالعه ي اثر است. به همين دليل نيز تا حد ممكن تلاش شده است از آرايه پانوشت و توضيح برابرهاي آلماني، انگليسي و فرانسوي که رسم مترجمان پيشين آثار نيچه در ايران است، خودداري شود.
همچنين در متن اصلي کتاب عبارت هايي به زبانهاي لاتيني، فرانسوي و انگليسي بود که البته براي خوانندگان آلماني زبان چندان بيگانه نيست، ولي براي خواننده ي فارسي زبان غريب مي نمايد و گره گشاي درک متن نيست. از اين رو اين جمله ها و عبارت ها يکسره به فارسي ترجمه شد.