از پديده پسانوگرايي ما را ناگزير مي سازد اصول مربوطه را درباره خودش رعايت نماييم. از آنجا که تئوري نسبيت نمي تواند به صورت مطلق نسبي باشد، بنابراين، براي اين که بتوان از ديدگاه اصل بنيادي پسانوگرايي درباره هر گزاره ترديد و آن را به صورت نسبي بيان کرد ما ناگزير ميشويم اذعان کنيم که نمي توان اين واژه يا اصطلاح فني را تعريف کرد، البته تعريفي که قطعي جامع و مانع باشد. از اين رو، اين مکتب انديشه هنگام معرفي خود با مسئلهها و دردسرهايي روبرو مي شود و کار بدانجا مي کشد که مشاهده کنيم شکلي به نام مکتب انديشه وجود ندارد. و چون از اين زاويه ديد نگاه کنيم، چنين به نظر مي رسد دچار مخمصه يا در تار عنکبوتي علمي- پژوهشي گرفتار شده ايم.
در اين عصر ساختار زدايي در هم شکستن سنتها يا هنجارشکني ميتواند مهمترين نگرش باشد. حتي بدون اين که ناگزير باشيم پس از آن زحمت شالوده ريزي مجدد را به خود
بدهيم.
شرايط به وجود آمده ناشي از گسستهاي پسانوگرايي و آنگاه شبيه سازي مسئله هاي ناشي از اجماع (5. Boje
, 2001b , P ) مطرح ميشوند. بديهي است. از زمان سقراط و افلاطون اين ديدگاه (و حتي بدبين شدن به همه چيز) مطرح بوده است (2012 Major): اين صاحب نظران و نويسندگان داراي پروژه اي بودند که پس از هنجارشکني آبه هم ريختن مکتب انديشه حاکم بر جامعه يک بار ديگر دست به بازسازي بزنند آمکتب انديشه خود را از نو شالوده ريزي کنند. به هر حال پسانوگرايي مي تواند اجزاي پراکنده در پهنه تاريخ را در کنار هم قرار دهد (درست همانند کاري را که پيکاسو درباره اندام بدنهاي متلاشي شده کرد و آثار خود را به وجود آورد). چنين به نظر مي رسد متن از هم گسسته به صورت چيزي شبيه سازماني در آيد که در تئوري نمايندگي مطرح است: حلقه هايي از روابط رهايي يافته از روزمرگي و حتي از دست قواعد زبان. اين متن از هم گسسته، از يک سو، در همه جا هست و از سوي ديگر، نمي تواند به صورت همزمان در جاي ديگر مشاهده شود و داراي قدرت خاص گردد. (از نظر فيزيکي نمي توان جايگاه آن را تعيين کرد) در اين کتاب (متن) تئوري حسابداري ماهيت مجادله آميز امدرسه پر از قيل و قال] حسابداري و ويژگي اثيري بودن آن در کانون توجه قرار مي گيرد.
هدف کتاب عبارت است از تفکيک فرآيند علمي از فرآيند تدوين استانداردها و کاربرد اصول مطرح در ساير علوم اجتماعي (به عنوان مبنايي براي ارائه يک تئوري حسابداري. در نتيجه، ما بايد به يادآوريم که فعاليت اجتماعي پيش از تئوري قرار مي گيرد، و نه برعکس.