پارادوکس هاي والدين چرا پدر و مادر باشيم؟ مراقبت از فرزندان کاري پرزحمت و توان فرساست و با اين حال بيشتر ما آن را عميقا ارضا کننده مي يابيم. چرا؟ چه چيزي باعث مي شود پدر و مادر بودن به زحمتش بيرزد؟
يک پاسخ رايج، به خصوص براي پدران و مادران طبقه متوسط امروزي، اين است که شما پدر و يا مادر هستيد، پس مي توانيد کاري به اسم «والدگري» را انجام دهيد. «والدبودن» فعلي هدفمند است و نوعي شغل را توصيف مي کند. هدف اين است که فرزند شما به نحوي تبديل به بزرگسالي بهتر و شادتر و يا موفق تر شود، بهتر از آنچه در غير اين صورت مي بود، يا (اگرچه ما اين را به آرامي مي گوييم بهتر از بچه هاي همسايه . نوع درست والدگري نوع درست فرزند را به ارمغان مي آورد، که به نوبه خود روزي نوع درس بزرگسال خواهد شد.
البته، مردم گاهي اوقات واژه «والدگري» را تنها براي توصيف آن چيزهايي به کار مي برند که والدين واقعا انجام مي دهند. اما بيشتر اوقات، به ويژه امروزه ، «والدگري» يعني کارهايي که والدين بايد انجام دهند. در اين کتاب، بحث خواهم کرد که اين تصوير تجويزي از والدگري، از منظر علمي، فلسفي، سياسي و همچنين از منظري شخصي، به نحوي بنيادي گمراه کننده است. استفاده از اين تصوير، براي فهميدن اينکه والدين و فرزندان به واقع چگونه مي انديشند و عمل مي کنند، اشتباه است، و به همان ميزان، استفاده از آن به عنوان بصيرتي که نشان دهد آنها بايد چگونه بينديشند و عمل کنند نيز خطاست. چنين رويکردي واقعا زندگي را براي فرزندان و والدين نه بهتر که بدتر و سخت تر مي کند.
ايده والدگري چنان فراگير و وسوسه انگيز است که ممکن است بديهي، بي چون و چرا و واضح به نظر برسد. اما در همان زماني که والدين، که البته نويسنده کتاب هم يکي از آنهاست، جذابيت مدل والدگري را حس مي کنند، همچنين، اغلب به صورتي ابتدايي، حس مي کنند که يک جاي کار مي لنگد. ماهم نگرانيم که مبادا فرزندانمان در مدرسه موفق نباشند و هم نگرانيم که نکند از فشاري که براي موفق شدن در مدرسه به آنها تحميل مي شود آسيب ببينند. ما فرزندانمان را با فرزندان دوستانمان مقايسه ميکنيم و بعد به خاطر اين کار احساس انزجار ميکنيم. ما روي آخرين عناويني کليک ميکنيم که برخي نسخه ها و دستورالعمل هاي جديد والدگري را ستوده يا بدان ها حمله کرده اند و بعد، شايد با صدايي که کمي بيش از حد بلند است، مي گوييم که بعد از همه اين حرف ها عملا برطبق غريزه عمل خواهيم کرد.
کار و تلاش براي رسيدن به نتيجه اي خاض الگوي خوبي براي بسياري از فعاليت هاي حياتي انساني است. چنين چيزي الگوي درستي براي نجارها يا نويسندگان يا تجار است. شما مي توانيد با ارزيابي کيفيت صندلي هايي که ساخته ايد، کتاب هايي که نوشته ايد، يا تراز ماليتان قضاوت کنيد که آيا نجار يا نويسنده يا رئيس خوبي بوده ايد يا خير. در تصوير والدگري، همين الگو دنبال مي شود. والد نوعي نجار است، اگرچه هدف توليد نوع خاصي از محصول، مثل صندلي، نيست، بلکه هدف توليد نوع خاصي از «آدم» است. .
تخصص و مهارت در کار موفقيت به همراه مي آورد. وعده والدگري اين است که مجموعه اي از تکنيک ها و مهارت هاي خاص، وجود دارد که والدين مي توانند کسب کنند. اين تکنيک ها به آنها کمک خواهد کرد که هدف شکل دادن به زندگي فرزندانشان را محقق کنند. و يک صنعت نسبتا بزرگ ظهور کرده است که نويد ايجاد دقيقا همان مهارت ها را مي دهد. حدود شصت هزار کتاب در بخش والدگري سايت آمازون موجودند و در عنوان اکثرشان عبارت «چگونه» ديده مي شود. البته بسياري از کتاب هاي «خودآموز» تنها توصيه هايي عملي راجع به والدبودن ارائه مي دهند. اما تعداد بسيار بيشتري از آنها وعده مي دهند که اگر والدين دقيقا تکنيک درست را تمرين کنند و اجرا نمايند، مي توانند تغييري اساسي ايجاد کنند در آنچه فرزندشان قرار است از آب دربيايد.
به هرحال الگوي والدگري چيزي نيست که آن را فقط در کتاب هاي خودآموز» بيابيد. اين الگوبر نحوه انديشيدن مردم درباره رشد و شکوفايي کودکان، به طور کلي، تأثير مي گذارد. من يک روان شناس رشد هستم؛ ميکوشم تا دريابم ذهن کودکان چگونه است و چرا چنين است. باوجوداين، تقريبا هرکسي که با من درباره دانش کودکي مصاحبه کرده سؤالاتي نيز راجع به اين پرسيده است که والدين چه بايد بکنند و تأثير طولاني مدت آنچه که انجام مي دهند چه خواهد بود .