خواهر بي نظير و شگفت انگيزم، شادروان دبي فورد - مؤلف ده کتاب پرفروش نيويورک تايمز - زندگي خود را براي جامعه جهاني دانشجويان و مربيانش وقف کرد. او کار منحصر به فرد خود را با تدريس «سايه» آغاز و کارگاه نوآورانه فرايند سايه را بنيان نهاد. کار او، هم راستا با بزرگ کردن پسرش بو، بزرگترين اشتياق و نقطه تمرکزش بود. در پنج سال پاياني عمر، زماني که شجاعانه با سرطاني نادر دست به گريبان بود، اراده و توان خود را جمع مي کرد تا براي يک هفته تدريس، از بستر برخيزد و سپس يک ماه در بستر مي افتاد تا براي انجام دوباره اين کار انرژي جمع کند. امروز که دبي از دنياي ما به آن سو سفر کرده، ميل شديد او به خدمت به بشريت کم نشده است. به زندگي پس از مرگ اعتقاد داشته باشيد يانه، من هر روز ايميل ها، تماس هاي تلفني و پيام هايي در رسانه هاي اجتماعي از دوستانش، دانشجويانش و مربياني که تربيت کرد و حتي از افراد ناشناسي دريافت مي کنم که برايم تعريف مي کنند که چگونه دبي از آن سو آنها را از طريق روياها، پيامهاي بي واسطه و نشانه ها راهنمايي مي کند. حضور او در کنار افرادي که در حال حاضر در قيد حيات هستند به هزاران روش ثابت شده است. ما انتظار نداريم اين پديده بويژه با توجه به اين شرح حالهاي شگفت انگيز متوقف شود. يک دوست خانوادگي قديمي - که يک ميانجي معتبر شناخته شده بين انسانها و ارواح و در ضمن محرم نزديک دبي است - جيمز وان پراگ، براي من و همسرم (برايان) و مادرم شيلا دعوت نامه اي براي حضور در يک ارتباط خصوصي با ارواح فرستاد. او مي توانست ارتباطي ميان دبي و ساير بستگان شادروان که مايل بودند از طريق زمان و مکان با ما همراهي کنند فراهم کند. البته که همه ما بدون لحظه اي ترديد دعوت او را قبول کرديم. اين روزها اگر خواستار برگزاري يک جلسه از چنين ارتباطي توسط جيمز باشيد بايد در رويدادهاي همگاني او شرکت کنيد که سه هزار نفر يا بيشتر در آن شرکت مي کنند و اميدوار باشيد که عزيز سفر کرده شما به آن جهان، به اندازه کافي اصرار داشته باشد تا توجه او را جلب کند.) يک هفته قبل از کريسمس در يک بعد از ظهر گرم و زيباي آفتابي به سمت خانه زيباي جيمز در شمال سن ديه گو رانديم. پس از بازديد از بهشت آرام شخصي او، در دفتر بسيار سفيد و بسيار مدرنش نشستيم. او جلسه را آغاز کرد. همه ماعلاوه بر اشتياق ديدن استعداد جيمز، هيجان زده بوديم که ببينيم چه کسي احضار مي شود. در عرض چند ثانيه دبي از طريق جيمز با من سخن گفت و خواست که همراه با او يک کتاب دعا بنويسم. به نظر مي رسيد مدتي است منتظر است تا اين درخواست را اعلام کند. او توضيح داد که چگونه مرا در طول اين فرايند کمک خواهد کرد. گفت که کار مفرح و راحتي است. نمي فهميدم از چه حرف مي زند و هر يک از جزئيات مرا در خود فرو مي برد. چگونه چنين چيزي ممکن بود؟ آيا بايد هر روز جيمز را وادار کنم تا براي گرفتن محتواي کتاب جلسه ارتباط برگزار کند؟ به خواهرم با تمام ادب و احترامي که مي توانستم پاسخ منفي دادم. سرانجام دبي به موضوعات ديگر پرداخت. جيمز پرسيد: «ميني کيست؟ او مرتب در مورد ميني صحبت مي کند.» توضيح دادم که ميني خواهر ناتني بو است (که تقريبا هيچکس از اين موضوع خبر ندارد ... حتي با سرچ در گوگل هم هيچ گونه اطلاعاتي در اين مورد بدست نخواهيد آورد).
«اوه، حالا فهميدم. او مي گويد به بو بگوييد که وقتي که ميني اين اواخر براي ديدن او آمده بود، دبي هم در تمام آن لحظات گرانقدر در کنار آنها بوده است.» واي، جيمز از کجا مي دانست که ميني درست همين چند هفته قبل براي عيد شکرگزاري از خانه اش در لندن به ديدار بو رفته بود. با خودم گفتم: «واي، اين آدم کارش از خوب هم بهتر است؛ او
حقيقتا يک ميانجي کارکشته است. گويي تمام کيهان از طريق اين مرد مهربان و آرام منتقل مي شود.» جلسه ادامه پيدا کرد و والدين برايان پيام هاي خوبي را منتقل کردند؛ ناپدريم، داک، پيامي داد که مادرم را بسيار خوشحال کرد و چند فاميل متوفي ديگر نيز احضار شدند که پيام هاي ارزشمندي داشتند. در بين آمد و رفت ارواح اين عزيزان، دبي وارد مي شد و به من التماس مي کرد که همراه با او يک کتاب دعا بنويسم. سعي کرده بودم نه بگويم ولي گويا آداب اجتماعي براي درگذشتگان متفاوت است. در پايان آن جلسه نود دقيقه اي در خود فرو ريختم و قبول کردم. درمانده از اين که چگونه مي خواهم اين کار را انجام دهم، مي دانستم که خواهرم دبي تابله نگيرد موضوع خاتمه پيدا نمي کند. باورش سخت بود که او حتي از آن دنيا هم به من دستور مي دهد! بهتر بود نام مستعار او را
سماجت» مي گذاشتند. در راه بازگشت برايان از ساعت هاي با معنا و ارزشمندي ياد کرد که طي همراهي دبي در جلسات شيمي درماني گذرانده بود. دبي برايش از نوشتن دعاهايي در طول اين سال ها سخن گفته بود. او به خاطر داش