درباره کتاب 35000 سال تاريخ زيورآلات اقوام ايراني اثر  ‏‏‏مهرآسا غيبي :

هنگامي که به يک قطعه ي زينتي ساخت انسان پارينه سنگي، مثل گردنبندي از تکه پاره هاي استخوان و سنگ و صدف مي نگري، انگاري که با بخشي از شناسنامه ي انساني از سي و پنج هزار سال پيش روبه رو هستي. اگرچه آن انسان قديمي از لحاظ قد و قواره و آناتومي جمجمه اش شباهتي به تو نداشته، اما دل مشغولي همان انسان قديمي هم آفرينش زيبايي بوده است. در زمانهاي بعد، مثلا در دوران غارنشيني هم، هنگامي که دستش را به رنگ آغشته و نقش کف دستش را بر ديوار غار از خود به جاي گذاشته، با اين کارش به ما مي گويد: اين من هستم! او در دوراني که از غار بيرون آمده و در جلگه زندگي مي کند، مثلا هفت هزار سال پيش، با انسان تکامل يافته اي روبه رو هستي که همچنان زندگي اش با هنر، به ويژه هنر تزييني، پيوستگي دارد. و براي شناخت بيشتر او با توجه به آثاري که از خود به جاي گذاشته که نمونه هاي گوناگونش به فراواني در اين کتاب آمده است، مثلا سفالينه اي در سيلک کاشان با نقش هاي تزييني و شکل پرنده اي که آن نقش بسته است، بخشي از شناسنامه اش را درون آن ظرف سفالي براي ما به يادگار گذاشته. او در اين شناسنامه خودش را اين گونه معرفي مي کند؛ به طبيعت مهر مي ورزيده و احتمالا از شنيدن آواز پرنده اي به وجد آمده و نقش آن پرنده را بر سفالينه اش به يادگار گذاشته.
سخن کوتاه، نويسنده در اين کتاب پژوهشي سترگ در واقع از زبان انسان سي و پنج هزار سال پيش به ما مي گويد: اگر مي خواهي مرا بشناسي سر اين خط را بگير و بيا?
اما نويسنده پژوهشگري است که اين خط طولاني را در بيست و يک بخش مفصل از آغاز پارينه سنگي ميانه، پارينه سنگي جديد و فراپارينه سنگي تا دوران معاصر با وسواس و دقت دنبال کرده است. خطي به درازاي سي و پنج هزار سال تاريخ بشر که فراز و فرودهاي بسياري داشته است. تاريخ طولاني نظام هاي گوناگون از مادر شاهي گرفته تا نظام پدرشاهي از غارنشيني و شيوه هاي گوناگون شکار تا زندگي در جلگه و نظام کشاورزي و دامداري و عبور از نقاط عطف تکامل مثل کشف آتش که منجر به ذوب فلزات شد و ساختن چرخ که مسير تمدن را تا انقلاب صنعتي پيمود و سرانجام رسيدن به دوران معاصر که جلوه هاي مدرن از درک زيبايي و آفرينش هنر مدرن را در پي داشت؛ همه ي اين رويدادها در امتداد اين خط طولاني تکامل در اين کتاب پژوهشي بسيار موشکافانه و محققانه دنبال شده است.
بسياري از صاحب نظران بر اين باورند که هنر ايراني بر تزيين استوار است که در اين کتاب با دقت به همين مورد پرداخته شده است. آرتور پوپ انديشه و هنر ايراني را مربوط به ويژگي هاي جغرافيايي ايران مي داند و معتقد است که جغرافيا تعيين کننده ي نوع انديشه و هنر مردمان است؛ آرتور پوپ در اين باره چنين مثال آورده است که دامنه هاي حاصلخيز و سرسبز زاگرس و البرز سبب پرورش گوسفنداني با پشم مرغوب شده است و از طرف ديگر به دليل هواي خشک و شفاف ايران گل هاي رنگارنگ و زيباي اين دامنه ها از فاصله ي دور ديدني است. بنابراين همين نقش ونگار گل هاي زيبا در فرش ايراني که معرف هنر معتبر ايراني است، جلوه گر شده.
خانم ايران علا فيروز در کتاب زيورآلات نقرهي ترکمن (Silver Ornaments of the Turkoman) به اين نکته اشاره مي کند که اهميت اين زيورآلات در به کارگيري فلز گرانبها يا سنگهاي قيمتي نيست
، زيرا اين زيورآلات عموما از نقره با به کارگيري نگين هاي عقيق و فيروزه هستند. اما اهميت جدي اين آثار در طراحي منحصر به فردشان است. به گفته ي ايشان دربارهي طراحي منحصر به فرد اين اتار توجه به مسئله ي ريتم در هنر ترکمن است. ريتم در موسيقي دوتار ترکمن همانند ريتم در شرابه هاي زيورآلات ترکمن است که مانند زنجير ريز بافت به نگين هاي فيروزه يا عقيق منتهي مي شوند.
اين به درستي همان چيزي است که خانم مهرآسا غيبي در کتاب سي و پنج هزار سال تاريخ زيورآلات اقوام ايراني با عنوان نماد فرهنگي اقوام ايراني از آن ياد مي کند.
در جاي جاي اين کتاب سترگ به موضوع الهام هنرمند ايراني از طبيعت زيباي ايران اشاره شده است
. يکي ديگر از ويژگي هاي هنر تزييني و زيورآلات ايران جنبه ي توتم و جادويي آن است که در اين کتاب به آن پرداخته شده. به هر روستاي ايراني در اين سرزمين پهناور سفر کني معمولا بر سردر خانه هاي روستايي هندسه ي زيبايي از اسفنددانه هاي به نخ کشيده شده را مي بيني که در انتهاي آويزها با پارچه ها و منگوله هاي رنگين تزيين شده اند. اين قطعه هاي جورواجور زيبا براي چشم زخم به کار مي رود. همچنان که استفاده از عناصر تزييني زيبا اغلب با به کارگيري سنگ خوشرنگ فيروزه، باز به همين منظور به عنوان نظر قرباني به کار مي رود.
با تبريک به خانم مهرآسا غيبي که با نوشتن اين کتاب پژوهشي راه را براي پژوهن