تلاشهاي توسعه شهري در عصر جهاني شدن در ادبيات علمي برنامه ريزي شهري در جهان پيشرفته، پيرامون دو محور عمده نوسازي شهري و حومه نشيني متمرکز است ( ,Benham et al 2004) و جهت گيري نهايي آن بر رشد هوشمند شهري و جلوگيري از گسترش شهري در قالب تلاش براي تحقق ايده شهر فشرده و توسعه از درون و احياء اراضي متروکه به جاي توسعه به بيرون مي باشد ( 2003 , 201 , Environmental Health). شايد مسائل و مشکلات ناشي از تهيه طرحهاي توسعه شهري مبتني بر استفاده از ماشين بعد از دهه 1940 که به گسترش شهري کم تراکم در کشورهاي پيشرفته منجر شده (نمونه شهرهاي سيدني، ملبورن و... در استراليا و واشنگتن و تورنتو در آمريکاي شمالي و کانادا) (1996, V . Gollner ) و نتيجه آن جدايي محل کار از زندگي و تفکيک کاربريهاي شهري از يکديگر و استفاده گسترده از ماشين در رفت و آمدهاي روزانه بين محل کار و زندگي و ديگر امور روزانه بوده (2004, Stead et al) و منجر به افزايش مصرف سوخت (قيمت يک ليتر بنزين در استراليا حدود 7500 ريال در ايران حدود برابر 10.7 در سال 2005 بوده است)، آلودگي هوا، افزايش طول سفرهاي شهري، بلعيده شدن اراضي کشاورزي پيرامون شهرها، بهره گيري از فضاهاي خالي و فرسوده در مراکز شهري و تخريب محيط زيست شده است (1999 ,Ross Benovse)، ضرورت بازنگري در سياست شهرنشيني و طرح ايده شهره آينده که شهر ريلي مبتني بر توسعه نقاط گره اي همراه با نوشهرنشيني است را مطرح کرده است (1999 ,New Man). تجربه موفق شهرهاي ثروتمند شرقي (سنگاپور، هنگ کنگ) و شهرهاي کانادايي از جمله کبک در توسعه شبکه ريلي در حمل نقل شهري و بهره گيري از الگوي ترکيب کاربري اراضي در طراحي شهري که منجر به استفاده بيش از 75% مردم در سفرهاي کاري از شبکه ريلي و کاهش طول سفرهاي روزانه و جلوگيري از تراکم ترافيک و کاهش مصرف سوخت و آلودگي هوا شده ( ,Department of Urban Affairs and Planning
کشورها براي اتخاذ سياستهاي جديد شهرنشيني شده است. بنابر دو سياست 2001)، الگويي براي ديگر کشورها براي اتخاذ سياستهاي جديد شهر همزمان براي توسعه شهري اتخاذ شده است :
1- جلوگيري از گسترش شهري و هوشمند کردن رشد شهري .
2- بهرگيري از سيستم ريلي براي کاهش استفاده از ماشين در حمل و نقاد
حق همزمان اين دو سياست بحث کاربري ترکيبي اراضي شهري را با توجه به توسعه تکنولوژيهاي جديد در توسعه مشاغل خدماتي خانه محور و کاهش مشاغل صنعتي به عنوان راهکار اجرايي در برنامه ريزي و طراحي شهري مطرح کرده است. بنابراين توسعه از درون در قالب نوشهر نشيني هوشمند مطرح شده است. به عنوان نمونه در انگليس تمرکز توسعه شهري بر محورهاي زير مي باشد (2004, Stead et al) :
1- تمركز اکثريت توسعه جديد در داخل نواحي شهري موجود
2- کاهش نياز براي سفر در برنامه ريزي مکان يابي توسعه جديد .
 3- استفاده مجدد از زمينهاي توسعه يافته سابق، استفاده از خانه هاي خالي و تبديل ساختمانها به کاربريهاي جديد.
4- گسترش نواحي شهري موجود به جاي ساخت سکونتگاه هاي جديد مجزا
5- ساخت يک محيط با کيفيت بالا با تدارک فضاي سبز
نکته اساسي در اين فرايند که باعث حساسيت عده اي از صاحب نظران شده بحث توسعه بلوک هاي ساختماني مسکوني و تراکم بيش از حد شهري است.