دنياي عجيبي است
ارتباطات، هم شگفت انگيز و هم وحشت آورند. آنها مي توانند شما را به بالاترين قله ها برساند يا به پستي کشد. با بال هاي عشق مي توان تا اوج آسمان ها بالا رفت يا به قعر لجنزار افتاد. در نخستين روزهاي آشنايي، زماني که دست همسرتان را محکم گرفته بوديد و صداي تپش قلبتان مثل صداي قلب يک مشت زن در پايان مسابقه اش به گوش مي رسيد، تصور روزي (نه خيلي ادور) که همه اين احساسات خوب و لذت بخش به پايان خواهد رسيد، خيلي سخت بود. اما بايد پذيرفت که گاه عشق پايان مي پذيرد و ناپديد مي شود. هيچ رد و اثري از آن باقي نخواهد ماند و در عوض شايد خشم، ترس، غم و اندوه، نااميدي، تنهايي، پشيماني يا شايد تلخ تر از آن تحقير، نفرت يا کينه به جا بماند.
چرا چنين اتفاقي رخ مي دهد؟ حقيقت اين است: احساسات تغيير مي کنند؛ مثل آب و هوا. حتا در خلال گرم ترين تابستان و سردترين زمستان هوا تغيير مي کند و عواطف ما نيز متفاوت از اين موضوع نيستند. مهم نيست همسر شما چقدر دوست داشتني و شگفت انگيز باشد، مهم نيست روابط شما چقدر عالي باشد، احساسات نخستين روزهاي ازدواج دير پا نيستند. اما کسي هشدار نمي دهد و خبر مان نمي کند. گرچه آنها لاجرم محو مي شوند اما بازمي گردند، دوباره مي روند و مي آيند و اين رفت و برگشت تا زمان مرگ ادامه دارد. اين
اتفاق براي همه عواطف و هيجانات انساني از جمله خشم، ترس، لذت و خوشي صدق مي کند. احساسات مي آيند و مي روند، همان طور که بهار به دنبال زمستان مي آيد
اغلب ما اين تغييرات را تاحدودي مي بينيم، اما زود و راحت فراموششان مي کنيم. انتظار داريم شريکمان نيازهايمان را برآورده سازد، آن طور ک مي خواهيم رفتار کند، آرزوهايمان را برآورده سازد و زندگي را بهتر، راحتت و شادتر کند. وقتي اين رؤياها به واقعيت نمي پيوندد، برآشفته مي شويي بزرگ ترين طنز در باره بشر اين است: بهترين معاشران ما که بيشترين وقتمان را با آنان مي گذرانيم، همان هايي هستند که دکمه اعصابمان را بيشتر فشار مي دهند. جالب اين که وقتي فريب مي خوريم، برخورد سردي مي بينيم، با انتقاد سختي مواجه مي شويم يا مورد خشم و غضب قرار مي گيريم، اگر طرف مقابلمان در همه اين ها رئيس، همسايه با يک همکار باشد، کمتر آزرده مي شويم تا وقتي از طرف معشوقمان باشد. از اين واقعيت گريزي نيست: عشق ما را آسيب پذير مي کند. اگر به خود اجازه دهيم با ديگران صميمي و گشاده رو باشيم و به آنها اجازه دهيم به قلبمان ورود کنند، اجازه ورود آسيب و صدمه را نيز داده ايم. عشق و درد شرکاي جدايي ناپذيرند. آنان دست در دست مي گردند. به حرف من اکتفا نکنيد، به تجربيات خود رجوع کنيد. آيا تجربه رابطه صميمي و عالي با کسي داشته ايد که زمان زيادي بدون هيچ احساس ناراحتي، درد و رنجي طول کشيده باشد؟
اگر خانه اي داشته باشيد، بي شک هزينه نگهداري، قبض هاي آب و برق و را خواهيد داشت. اگر نوزاد داشته باشيد، بي ترديد لباس هاي کثيف و بي خوابي خواهيد داشت. اگر رابطه صميمي داشته باشيد، حتما ميزاني استرس و رم خواهيد داشت. اين يکي از حقايق زندگي فرزندان بشر است. شر زندگي با ديگري شگفت انگيز، تعالي بخش و همراه با آرزوها غريب است، اما همزمان مي تواند وحشتناک و بد هم باشد "
، و همراه با آرزوهاي عجيب و
بد هم باشد.