فرهنگ را مجموعه دستاوردهاي معنوي يک ملت تعريف کرده اند. فرهنگ يافته اي انساني و ساخته و پرداخته دست بشر است. اين يافته موجوديت و هويت يک جامعه را منعکس مي کند بنابراين، بسيار پر اهميت و تأمل برانگيز است. فرهنگ تنوع فراواني دارد و هر قوم و ملتي از فرهنگ خاص خود برخوردار است. (فرهنگ عمومي» يکي از شاخه هاي فرهنگ و البته مهم ترين شاخه آن محسوب مي شود. اصلي ترين دليل اين ادعا گستردگي و جامعيت فرهنگ عمومي در بين ملل گوناگون است. بر اين اساس، مي توان چنين گفت که فرهنگ عمومي همان فرهنگ زندگي است؛ پس لازم است تا مطالعه فرهنگ عمومي دغدغه اصلي دست اندرکاران نظام فرهنگي کشور باشد. بر اين اساس، مي توان آسيب هاي فرهنگ عمومي را مورد شناسايي قرار داد و با استفاده از واقعيات به منظور رفع آنها برنامه ريزي کرد. کتاب حاضر بنابر ضرورت فوق و با هدف رفع کمبودهاي موجود، با بهره گيري از منابع معتبر در اين زمينه نوشته شده است. در تأليف اين کتاب، از سرفصل هاي مصوب شوراي برنامه ريزي آموزشي و درسي دانشگاه علمي - کاربردي به شيوهاي کامل و دقيق تبعيت شده است. از اين رو، کتاب فرهنگ عمومي به مثابه بخشي از دروس مهارت مشترک براي دانشجويان مقطع کارداني گروه فرهنگ و هنر، به ارزش دو واحد نظري در پنج فصل، به شرح زير گردآوري شده است:
در فصل اول، به موضوع «فرهنگ و مطالعات فرهنگي» در هشت بخش به اين شرح پرداخته مي شود. در ابتداي فصل، تعريف فرهنگ از نظر لغوي در لغت نامه ها و دايرة المعارف ها و از ديدگاه انديشمندان ارائه مي شود. نکته چشمگير در توصيف فرهنگ اين است که تعريف واحدي از فرهنگ بيان نشده و انديشمنداني همچون افلاطون، فارابي، فريره، تايلر، امام خميني (ره)، مقام معظم رهبري، و علامه جعفري، با توجه به مؤلفه هاي مختلف، اين يافته انساني را به اشکال گوناگون بيان کرده اند. سپس، به بيان اهميت و شناخت فرهنگ مي پردازيم. قبلا در اهميت فرهنگ گفته شد که فرهنگ
شناسنامه و معرف هويت يک ملت است و شناخت اين پديده از طريق نظام آموزشي کشور صورت مي گيرد. آموزش اشکال مختلفي دارد که هريک به گونه اي در شناخت فرهنگ نقش دارند. بخش سوم  اين فصل به معرفي گستره و سطوح فرهنگ مي پردازد. گستره فرهنگ داراي دو بعد مادي و معنوي است. بعد مادي همان اقليم و بعد معنوي زبان، آداب و رسوم، و سبک زندگي را دربر مي گيرد. سطوح فرهنگ به فرهنگ جهاني فرهنگ منطقه اي و فرهنگ ملي اشاره مي کند. پس از آن، الگوهاي فرهنگي معرفي مي شوند. در اين قسمت ابتدا ويژگي هاي الگوي فرهنگي تعريف و به دنبال آن ديدگاههاي مختلف در زمينه الگوهاي فرهنگي معرفي مي شوند. در بخش بعدي اين فصل، يعني مطالعات فرهنگي، به بيان تعريف، تاريخچه، موضوع، مشخصات، و نظريه هاي مطالعات فرهنگي مي پردازيم و در پي آن ديدگاههاي عمده در حوزه فرهنگ ارائه مي شوند از جمله کارکردگرايي، تضاد، تفسيري، کنش متقابل نمادين، ساختارگرايي و پساساختارگرايي بخش بعدي، به معرفي ويژگي هاي فرهنگ اختصاص دارد. از بين اين ويژگي ها مي توان به انساني بودن، پيچيده بودن، گستردگي، تغييرپذيري، اکتسابي بودن، تعامل و ارزش مداري فرهنگ اشاره کرد. سپس، کارکردهاي فرهنگ معرفي مي شوند و بالاخره در قسمت پاياني اين فصل، به مبحث تغيير و تحول فرهنگي اشاره مي کنيم و اهميت تغيير و تحول در فرهنگ و شرح وجوه مثبت و منفي تغيير و تحول فرهنگي، و عوامل مؤثر در تغيير و تحول فرهنگي را در دو بخش عوامل انساني و غير انساني شرح مي دهيم.
در فصل دوم، موضوع «فرهنگ و تمدن در اديان» در شش بخش به شرح زير بررسي مي شود: در ابتداي فصل، اصول فرهنگي در اديان زنده جهان از جمله يهوديت و مسيحيت بيان مي شوند. در بخش بعدي، به نگرش و بينش مکتب اسلام درباره فرهنگ مي پردازيم. در اين قسمت، ابتدا مؤلفه هاي اساسي مکتب اسلام از جمله هستي، انسان، شناخت، و ارزش تبيين، و پس از آن ويژگي هاي اساسي فرهنگ اسلامي معرفي مي شوند. در پي آن، اصول بنيادين فرهنگ اسلامي در مواجهه با فرهنگ غربي بيان مي شود. در اين قسمت ارتباط ميان فرهنگ اسلامي و فرهنگ غرب در سه حالت بي تفاوتي، مقابله و تعامل تشريح مي شود و هريک مورد نقد و بررسي قرار مي گيرد. در قسمت بعد، تمدن و شاخص هاي آن به بحث گرفته مي شوند. ابتدا، تعاريف گوناگون از تمدن و نتيجه گيري
حاصل از آن و در انتها شاخص هاي تمدن بيان مي شوند. در ادامه، رابطه ميان تمدن و فرهنگ تبيين مي شود. در اين قسمت، پس از بيان تفاوت ها، نسبت ميان تمدن و فرهنگ
اجتماعي مورد نظر قرار مي گيرد. قسمت دوم فصل به قانون و قانونگرايي اختصاص مي يابد. در اين قسمت، پس از تعريف اين دو مفهوم اجتماعي عوامل موثر بر نهادينه کردن قانون و قانون گرايي معرفي مي شوند و در ادامه، درباره قانون شکني و دلايل اين ناهنجاري اجتماعي صحبت مي شود. در