درباره کتاب مقدمه اي گردشگري شهري اثر دكتر علي موحد : 

امروزه جهانگردي به عنوان گسترده ترين صنعت خدماتي دنيا، جايگاه ويژه اي در عرصه هاي اقتصادي - فرهنگي - اجتماعي و سياسي به خود اختصاص داده است. صنعت گردشگري با 200 ميليون شاغل (8 درصد کل اشتغال دنيا) و گردش مالي سالانه در حدود5 / 4 تريليون دلاري به بزرگ ترين و متنوع ترين صنعت دنيا تبديل شده، به طوري که در بيش از 150 کشور، گردشگري يکي از پنج منبع مهم کسب ارز خارجي است و در 60 کشور رتبه اول را به خود اختصاص داده است. تعداد کل گردشگران از 25 ميليون نفر در سال 1950 به 760 ميليون نفر در سال 2004 افزايش يافته و پيش بيني مي شود که اين تعداد در سال 2020 به
1 / 56 ميليارد نفر برسد. نرخ رشد سالانه گردشگري در دهه 1990سالانه 7 درصد و در سال 2004 به بيش از 10 درصد رسيده است (UNWTO، 2001 : 16 - 15- 14). و رشد گردشگري نتيجه سه تغيير اجتماعي، توسعه زير ساخت هاي حمل و نقل، افزايش درآمد و فراهم شدن دسترسي همگاني به فن آوري هاي ارتباطي است. ( 2006: 20 ,Kolb) اين تغييرات سبب افزايش گردش و تفريح مردم و رشد سفرهاي تفريحي شد. رشد گردشگري سبب توسعه شهرهاي بزرگ و کوچک به عنوان مقصد گردشگري گرديد.
امروز محيط هاي شهري از سه نظر در صنعت گردشگري اهميت دارند، از يک سو کانون هاي شهري به لحاظ تمرکز جمعيت در آنها و فشارها و خستگي هاي ناشي از کار و فعاليت به عنوان مبدا مسافرت هاي گردشگري محسوب مي شوند و از سوي ديگر بعضي از شهرها به علت وجود امکان فعاليت هاي اقتصادي، سياسي و ارتباطي، فراغتي و جاذبه هاي تاريخي و گردشگري به عنوان مقصد مسافرت هاي گردشگري هستند و سوم اين که شهرها مرکز خدماتي و ارتباطي مناطق گردشگري پيراموني خود به شمار مي آيند.
شهر مهم ترين، کامل ترين و پيچيده ترين شکل مکاني انسان است که در برگيرنده مراکز مهم اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي و ... است. تنوع و تمرکز فعاليت هاي مکاني - فضايي شهر را به عنوان مظهر تمدن جديد بشري ساخته است. بروز تحولات تأثير گذار جهاني ملي و منطقه اي را مي توان در مادرشهر مشاهده کرد که روستاها و شهرهاي کوچک و بزرگ حوزه نفوذ خود را تحت تأثير خود قرار ميدهند و به نظر بسياري از صاحب نظران، گردشگري يک فرصت بزرگ اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي براي شهرها به خصوص مادر شهرها است. نواحي شهري به علت آنکه جاذبه هاي تاريخي و فرهنگي بسياري دارند غالبا مقاصد گردشگري مهمي محسوب مي شوند. شهرها معمولا جاذبه هاي متنوع و بزرگي شامل موزه ها، بناهاي يادبود، سالن هاي تئاتر، استاديوم هاي ورزشي، پارک ها، شهربازي، مراکز خريد، مناطقي با معماري تاريخي و مکان هايي مربوط به حوادث مهم يا افراد مشهور را دارا هستند که خود گردشگران بسياري را جذب مي کند. علاوه بر اين حتي در صورتي که جاذبه هاي گردشگري در مناطق غير شهري واقع باشند از آنجا که شهرها به پيرامون خود خدمات مي دهند در رابطه با گردشگري قرار مي گيرند. لذا حجم زيادي از امکانات گردشگري در شهرها متمرکز مي شود. به عبارتي ديگر محل سکونت، سروغذا، ارتباطات، حمل و نقل و ساير خدمات گردشگري در شهرها واقع اند که بازديد کنندگان از مناطق اطراف شهر و خود شهر از آنجا استفاده مي کنند" .
گرچه گردشگري شهري موضوع نسبتا جديد از گردشگري است که سابقه طرح آن در محافل علمي به دهه 1980 مي رسد. گردشگري به عنوان فعاليت چهارم انسان، شهرها را به عنوان يکي از فضاهاي مورد توجه گردشگران تحت تأثير خود قرار داده است؛ مسافرت و رفت و آمد ميليون ها گردشگر، ساختارهاي فضايي، فرهنگي و اجتماعي و اقتصادي شهر را به شکل مثبت يا منفي به چالش کشانده است.
امروزه گردشگري شهري علارغم نو بودن موضوع به سرعت جايگاه مناسب خود را سريع پيدا کرده است و در حال رشد تکاملي است؛ از اين روست که در شهرهاي گردشگري سنگ زير بناي توسعه شهر، سياست هاي گردشگري است.
کتاب حاضر سعي دارد با طرح مباحث نظري و پايه اي گردشگري شهري و به مدد بررسي نمونه هاي موردي توجه علاقه مندان به مباحث گردشگري و برنامه ريزان شهري را جلب و بر اهميت و نقش گردشگري شهري تأكيد نمايد.
فصل اول کتاب به دليل اهميت مباحث پايه اي و تعاريف گردشگري به مباحث کلي گردشگري و جغرافياي گردشگري اختصاص يافته است. با وجود اين که موضوع کتاب اختصاص به گردشگري شهري دارد، در اين فصل گردشگري از جنبه ساختاري در مدل هاي مختلف از نوع سيستمي مورد توجه قرار گرفته و در ادامه نوع شناسي گردشگري مورد بررسي واقع شده است.
فصل دوم کتاب اختصاص به ارتباط شهر و گردشگري از جنبه هاي فضايي، ساختار فضايي و رفتار گردشگر در فضاي شهر دارد و موضوعاتي نظير فضا، فضاي شهري، درک و شناخت گردشگران از شهر، فضاي شهري، فضاي گردشگري شهري، ساختار فضايي گردشگري و گردشگران شهري را مورد بحث