تمام روز به قصه هاي شب پيش عفت فكر مي كردم. تكه‌هاي پراكنده ي قصه ها را كنار هم مي‌گذاشتم و به سرنخ ها و كشف هاي هيجان‌آوري مي رسيدم. ديگر، داستان كتاب هايي كه مي‌خواندم و فيلم هايي كه جمعه ها مي رفتم توي تاريكي نمور سينماهاي ميدان انقلاب مي ديدم، برايم جذابيتي نداشت. 
هر شب، با اشتياق نشئه‌آوري شماره اش را مي گرفتم، دراز كشيدم روي تخت و گوشي را مي چسباندم به گوشم. حال كسي را داشتم كه شب قبل تا آخرين حد لذتي گناه‌آلود رفته و امشب دوباره برگشته تا همان مسير را برود.
بي هيچ ترس و شرم و پشيماني.