زندگي روزمره اغلب ما آکنده از اموري است که ذهن مان را مشغول مي کند. اما هر از چندگاه مي بينيم مسائل روزمره را کنار گذاشته و در فکر فرو رفته ايم که اصلا چه خبر است و اين همه، براي چيست؟ آنگاه شايد پرسشهاي بنياديني در ذهن مان مطرح شود که در شرايط عادي توجهي به آنها نمي کنيم.
اين وضعيت ممکن است در هر جنبه اي از زندگي پيش بيايد. مثلا، در امور سياسي، مردم دائما درباره مسائلي مثل «آزادي»،
برابري»، «عدالت اجتماعي» و امثال اينها بحث مي کنند. اما گاه، يک نفر پيدا مي شود که مي پرسد: «وقتي مي گوييم آزادي، دقيقا چه معنايي را در نظر داريم؟ و منظورمان از برابري چيست؟» چنين پرسش هايي ممکن است به طور آزاردهنده اي آدم را گرفتار کند. آن شخص ممکن است در ادامه سوالش بگويد: «مسلم بدانيد که آزادي و برابري با هم در تعارض است
؛ اگر همه ما آزاد باشيم تا هرطور بخواهيم زندگي کنيم، آن وقت فکر نمي کنيد به وضعيت هاي بسيار متفاوت و نابرابري برسيم؟ و آيا براي اجتناب از اين نابرابريها، چاره ديگري جز دخالت حکومت [که خود ناقض آزادي افراد است وجود دارد؟ پس، نمي توانيم فقط بگوييم ما
طرفدار آزادي و برابري هستيم و همين و بس. اين دو مفهوم، باهم تناقض دارند.» هنگامي که مردم چنين بحثهايي را مطرح مي کنند، تفکر فلسفي شروع مي شود. در اين مورد، مي توان گفت
طرفين گفت و گو وارد موضوعي شده اند که به نام «فلسفه سياسي» شناخته مي شود.