هنر صورتي ذهني است که به همه تعلق دارد و در هر فرهنگي يافت مي شود. هر شکل فيزيکي که به خود بگيرد هر چالشي که به لحاظ احساسي، زيبايي شناختي يا روان شناسي به وجود آورد؛ براي درک هر فرهنگ از خودش حياتي است. با اينکه شايد مخاطب هاي اصلي کتاب هنرجويان و هنر آموزان باشند؛ تلاش کرده ام اين مفهوم را در حين پروراندن مطالب کتاب در ذهن داشته باشم که پرداختن به «هنر» به خودي خود شرط خواندن اين کتاب نيست. درس هايي که در پي هنر آموخته مي شوند، وابسته به تجربيات ما در زندگي هستند. هنر از زندگي جدا نيست بلکه دستورالعملي است که زندگي را با آن پيش مي بريم. در واقع مخاطبان اين کتاب همه کساني هستند که به هنر اهميت ميدهند و به تأثير آن در غني کردن زندگي معتقدند.
بشر از دهها هزار سال پيش در حال آفرينش هنري است درحالي که مدارس هنري تقريبا پديده اي نوظهور هستند. به طور سنتي، هنرمندان با کارکردن زيردست هنرمندان ديگر يا تحت نظر استادان در کارگاه هاي هنري آموزش ميديدند. اما مدارس معاصر هنر، به عنوان بخشي از آموزش آزاد و جامع هنر و ادبيات، تجربه اي کاملا متفاوت ارائه مي دهند که با بسط فرهنگ روزمره مان، درک هنر را براي ما ساده تر مي کند. هنر در همه جا هست. روشي که آن را به وجود مي آوريم، به آن نگاه مي کنيم و آن را تحليل مي کنيم، هميشه در حال تکامل است. ماندگاري، پيوستگي، زيبندگي و دگرگوني هنر است که محتواي اين کتاب را شکل مي دهد. بعضي از درس هاي اين کتاب به روش ساخت و ارائه اثر مي پردازد اما بيشتر آنها اهميت جستجو، فهم و شک را به ما يادآور مي شوند. به عنوان يک مدرس همچنان معتقدم که تکنيک جايگاه مهمي در آموزش هنر دارد چرا که هر هنرمند در درون خود، يک آفريننده است. اگر جزئيات و روند خلق اثر را به خوبي بشناسيم به درک متفاوتي از تصوير يا موضوع و چگونگي تاثيرگذاري آن مي رسيم. به اين دليل تقليد و الگوبرداري هميشه بخشي از آموزش هاي هنري بوده است. هنرمندان همه داده هاي روان شناسي، زيبايي شناسي، سياسي و احساسي را جذب مي کنند، سپس فرمهايي را براي ساماندهي و مفهوم بخشي به آنها مي آفرينند. اين امر به مهارت، تمرين، کار پيوسته، فراست و مشاهده دقيق نياز دارد. اما بدون وجود ابزاري براي عملي کردن ايده و شکل دادن به آن، کار شما به تلاش براي به دام انداختن هوا با تور شباهت دارد و به همان اندازه بي نتيجه خواهد بود. مهارتهاي ابتدايي ايجاد فرم به هنرجو کمک مي کند تا بين انديشه و تجسم بخشيدن به آن پلي بسازد. از آن جايي که هنر موجود، بهترين نمود ايده هاي هنرمندانه است؛ تصميم گرفتم در اين کتاب، به هر ايده، درس يا موضوع مفهومي بر اساس آثار هنري، تاريخي و معاصر، تصاويري درخور و شايسته بدهم. اين تصاوير، با همه نقص ها و تغييرات کار من است. هر تصوير نمودي از مطالب صفحه مقابل خود است و به هنرجو کمک مي کند تا از مشاهده و تأمل در ايده هاي مبتکرانه و موفق ديگران درس بگيرد. اين تصاوير که به اصل آثار اشاره دارد با تمام کاستي هايش نشان ميدهد که تقليد ظرايف و ريزه کاري هاي اثر يک هنرمند بسيار دشوار است. 
و بايد اعتراف کنم که تصوير تقليدشده هرگز به اندازه اصل اثر تأثيرگذار نيست. بعضي از اين تصاوير بر اساس آثار مشهور هنري کشيده شده اند و به هيچ وجه نمي خواهند جايگزين آثار اصلي شوند. همين طور قرار نيست اظهارات من مطابق با اين آثار باشد يا ديدگاه خالقانشان را بازتاب دهند. اينها تنها ارجاعات بصري هنرمندان، ايده ها و آثاري است که به اعتقاد من هنرجويان بايد بدانند و ديگران در صورت تمايل در نظر بگيرند. با اين همه، خوشحالم که بسياري از هنرمنداني که آثارشان را در اينجا نشان داده ام درک و تصديقشان را از نوشته ها و هدفم ابراز کرده اند و از تمايل آنها براي همکاري با من در اين کتاب تشکر مي کنم. وقتي هنرجو بودم هيچ وقت تصور نمي کردم که روزي مدرس شوم. در آن زمان فقط بر روي خلق کردن تمرکز کرده بودم. احساسات من متأثر از ديدگاههاي جرج برنارد شاو بود «آن کس که مي تواند مي آفريند، اما کسي که آن توانايي را ندارد تدريس مي کند.» بعد از چند دهه تمرين و ممارست متوجه شدم که همه آن نقد و بررسي ها همين طور بحث و گفتگوهاي اوليه که ناشي از نياز براي دانستن و شور انجام دادن بود؛ به بخش کوچکي از گفتگوهايي بدل مي شد که با همکاران هنرمندم داشتم. من براي به عقب برگشتن، دوباره شروع کردن، باز آزمودن اصول و پرسيدن نخستين پرسش ها دلتنگ شدم. با افزايش مهارت هاي ما در مسير هنر و دور شدن از آن دغدغه هاي آغازين، توانايي ما در ديدن افق هاي جديد تحليل مي رود، به همين دليل ضرورت استمرار آن گفتگوها را بيشتر ديدم. مطلبي که به عنوان هنرجو با آن مواجه مي شويم درس هاي زندگي است و هميشه بايد با ما بماند. بدون آنها ديگر دانش آموز مدرسه زندگي ن