یادداشت نویسنده به نظر من همه ی مسائل ما، همهی رنجها و نزاعهایمان، چه شخصی و چه جمعی، از یک مسئله ی اساسی برمی خیزند: جهل ما از کسی که واقعا هستیم. ما جدا نبودن خود از زندگی را فراموش کرده ایم، بنابراین از آن می ترسیم. و از روی این ترس، به شیوه های مختلفی به جنگ با زندگی رفته ایم. ما به جنگ با افکارمان، احساسات مان، عواطفمان، بدنمان و خود لحظه ی حال رفته ایم. در تلاش مان برای حفاظت خود از درد، ترس، اندوه، ناراحتی، شکست و بخش هایی از زندگی که بر این باوریم که بد، منفی، تاریک یا خطرناکند، زنده بودن راستین را متوقف کرده ایم.
زرهی که با آن ما خودمان را از تجربه ی کامل زندگی محافظت می کنیم، خود مجزا» نامیده می شود. اما این زره ما را واقعا محافظت نمی کند، فقط ما را در آسودگی و کرختی نگه می دارد.