والت ويتمن، شاعر و مقاله نويس آمريکايي، در شعر «اي من! اي زندگي!»، به امتحانها و رنجهايي اشاره ميکند که تجربه انساني را تعريف مي کنند. او مي پرسد: «اي من! اي زندگي! همه اينها براي چيست؟» پاسخ او را هيچ وقت فراموش نمي کنيم که مي گويد همه ما، تک تک و باهم، در قطعه اي از نمايش بزرگي نقش داريم که همان زندگي است. شکي نيست که زندگي چالش ها و رنج هاي خود را دارد. اما اين چالش ها وراي توانايي ما براي اثرگذاري نيست. از همان ابتداي خلقت، همه ما قادريم در قطعه نمايشي سهم داشته باشيم و با اين کار حتي ذره اي بر مسير زندگي، و شايد حتي بر زيبايي آن، اثر بگذاريم.
قطعه تو چه خواهد بود؟ قطعه ما چه خواهد بود؟ ما هيچ وقت از پرسيدن اين سؤال از خودمان دست برنداشتيم. مي خواهيم پاي چه چيزي بمانيم؟ به اميد افزودن قطعه کوتاهي به نمايش بزرگ زندگي، مي خواهيم تلاش هايمان را بر کدام نقطه اوج در داستانمان متمرکز کنيم تا بتواند به پيشرفت دنيايمان کمک کند؟
دنيايي که ما در مقام پژوهشگران کسب و کار مي خواهيم به پيشرفت آن کمک کنيم، دنيايي نبود که با رقابت و تقسيم بازارها يا جهان تعريف شود و سود يک نفر در آن به بهاي زيان ديگران به دست آيد. رقابت وجود دارد و داستان هاي برد و باخت فراوان است، اما نه توجه ما به اينها جلب مي شود، نه بر اين باوريم که دنيايمان همچنان ها نيازمند باشد. سازمان ها و افرادي مورد تحسين و الهام بخش ما بودند که براي
گذاشتند؛ خلق مرزهاي جديد فرصت، رشد و موقعيت هاي شغلي پا را از رقابت فراتر سازمان هايي که جايگاه در آنها ربطي به تقسيم کيک موجودي -
طي به تقسيم کيک موجودي که غالبا کوچکتر مي شود نداشت، بلکه موضوع خلق کيکي بزرگ تر در اقتصاد براي همه مطرح بودي ما از آن به نام اقيانوس هاي آبي ياد مي کنيم. اقيانوس هاي آبي چندان به برهم زنندگي مربوط نيست و بيشتر درباره خلق غيربرهم زننده است که در آن لزومي ندارد سود فرد به بهاي زبان ديگران به دست آيد.
اما چطور اشتياق را به اقدام و نيت را به واقعيت تبديل مي کنيد؟ | اما به نقشه راهي نياز داريم که بتواند ديدگاهمان را تغيير دهد و تخيلمان را آزاد کند، نقشه اي که به ما امكان دهد فعلا باور به محدوديت هاي امروز را کنار بگذاريم تا بتوانيم احتمالات فردا را ببينيم و بيافرينيم. و براي اين کار بايد در خودمان و کارکنانمان اطمينان ايجاد کنيم زيرا گرچه همه ما لبريز از انرژي خلاق و انعطاف پذيري هستيم، بيشتر ما در درونمان به شکلي باورنکردني حساس و آسيب پذيريم. بدون اطمينان براي اقدام، فرقي نميکند که نقشه راه چقدر روشن باشد، چون درهرصورت عده معدودي جرئت قدم گذاشتن به مسيري جديد را پيدا ميکنند. آرزوي ما اين است که اثرگذار باشيم، هرچند درعين حال مي ترسيم نتوانيم، اطمينان همان ويژگي جادويي اي است که به ما امکان مي دهد پا را از ترديدهاي خاموش درونمان که با ما در کشمکش اند فراتر بگذاريم؛ به ما امکان ميدهد خودمان را باور داشته باشيم و به فرايند اعتماد کنيم و به اين ترتيب راه احساسي روبه جلو را به ما نشان ميدهد.
کتابي که در دست داريد پاسخ ما به اين چالش است. اين کتاب بر پايه سفر پژوهشي حدودا ?? ساله ما به اقيانوس آبي نوشته شده است که در آن درباره سازمان هاي بزرگ و کوچک، انتفاعي، غيرانتفاعي و دولت هايي مطالعه کرديم که از رقابت در بازارهاي شلوغ موجود که ما آنها را اقيانوس هاي سرخ مي دانيم - فراتر رفتند تا به قله هاي جديدي از اطمينان، خلق بازار و رشد دست يابند. ما از مطالعه آنهايي که در اين تغيير موفق بودند و آنهايي که ناکام ماندند ياد گرفتيم براي آنکه هر فرايندي مؤثر باشد، بايد به همان اندازه که خلاقيت موردنياز افراد را آزاد مي کند، ترديدهاي ما را به رسميت بشناسد و ما را به اطمينان برساند.
در حرکت به سوي اقيانوس آبي، افراد و روح انساني ما هم به اندازه ابزارهاي خلق
يه امتحانش را پس داده باشد اهميت دارند تا شما، تيم و سازمانتان را به نحوي از اقيانوس سرخ به سوي اقيانوس آبي به حرکت درآورند که افراد اين فرايندها را متعلق به خود بدانند و پيش ببرند تا به موفقيت برسند. اين کتاب راهنماي گام به گامي ارائه مي دهد که هرکسي مي تواند آن را دنبال کند. و درباره اينکه چه چيزي مؤثر است و چه چيزي مؤثر نيست و چطور از دام هاي احتمالي در طول مسير بپرهيزيم، درس هايي دارد که آنها را از ميدان نبرد آموخته و در ميدان عمل آزموده ايم.
ما تصميم خود را گرفته ايم که مي خواهيم چه قطعه اي به اين دنيا اضافه کنيم. با قاطعيت باور داريم که قادريم مرزهايي جديد و قطعه هاي خودمان را خلق کنيم. همان طورکه نلسون ماندلا زماني مي گفت، «هميشه، هر چيزي تا قبل از انجام شدن غيرممکن به نظر مي رسد.» اميدواريم اين کتاب به شما کمک کند تا شما هم تصميم خود را بگيريد.


فهرس